Op 17 januari mag ik met een groep docenten uit het praktijkonderwijs in gesprek over coaching van leerlingen in de puberleeftijd. De grote vraag is: ‘kan dat eigenlijk wel’? Op basis van hun leeftijd en het niveau van onderwijs dat ze aankunnen.

Mijn antwoord is ja. Coaching is in mijn opinie en binnen het onderwijs vooral het geven van persoonlijke aandacht en er voor zorgen dat iemand net een stapje meer zet dan je eigenlijk zou willen of denkt dat je kunt. Samen met een coach kun je dan je succes of falen bespreken om weer klaar te zijn voor de volgende uitdaging. Leeftijd speelt hierin geen rol. Het is goed mogelijk en zelfs aan te raden om vanuit die persoonlijke aandacht te leren te reflecteren. Er zijn een drietal bronnen uit de neurowetenschap die mijn ja ondersteunen. Ik laat ze in deze blog een voor een passeren.

Het meest baanbrekend in de toepassingen van neurowetenschap vind ik nog steeds het werk van Carol Dweck. Voor degenen die daar niet mee bekend zijn Carol Dweck is een neurowetenschapper en onderwijskundige die de theorie van de mindsets op het gebied van leren en veranderen introduceerde. Uit haar onderzoek komt naar voren dat mensen twee soorten mindsets kunnen hebben: een fixed of statische mindset en een growth of groei mindset. Kinderen met een fixed mindset geloven dat talent en daarmee het eindresultaat vaststaat: ik kan het wel of ik kan het niet! Kinderen met een groeimindset geloven dat hun hersenen kunnen groeien en dat oefenen helpt en fouten maken ook omdat dat ze een stapje verder brengt naar hun uiteindelijke doel.

Kinderen met een growth mindset blijven proberen ook al zit het een beetje tegen. Uit een van haar experimenten kwam naar voren dat om in een vak beter te presteren alleen al de ontwikkeling van een groeimindset kan helpen. Dus coachen naar groei is heel effectief en kan leerprestaties vergroten.

In ons boek brein@work kwam de nature-nurture discussie ook aan bod. We hebben de volgende vraag voorgelegd aan neurowetenschappers:

Wat helpt mensen om succesvol te zijn en ergens expert in te worden? Is dat talent, doorzettingsvermogen of goede coaching of begeleiding? Unaniem zetten de neurowetenschappers doorzettingsvermogen op 1, dus volhouden helpt!  Op 2 staat goede coaching en begeleiding, waarmee bedoeld wordt coaching die je helpt om een volgend (klein) stapje te zetten om te groeien. En last but not least staat talent. Als je dan zoveel moet oefenen helpt het als je snel resultaat ziet. Overigens roept dit direct de vraag op hoe we talent gaan definiëren maar het voert te ver om in deze blog deze discussie te voeren maar onbelangrijk is het niet.

 

Dan tot slot verrast het werk en onderzoek van Paul Tough mij altijd. Hij heeft onderzoek gedaan naar kinderen uit disfunctionele gezinnen en hun schoolprestaties en wat daarin elementen zijn die helpen. Verrassend is de blijvende schade aan de amygdala van deze kinderen, zij zijn werkelijk veel angstiger en bang voor mislukkingen. Dus een slechte jeugd, vooral voor je derde jaar,  heeft een enorme impact op leren en reageren. In het boek zijn er ook mooie tips al zal het niet makkelijk zijn maar echte feedback van een begeleider die er kort op zit en de nadruk op het ontwikkelen van doorzettingsvermogen zijn ook hier de succesformules.

Mocht je na het lezen van deze tekst nog niet overtuigd zijn om praktijkonderwijskinderen te coachen, kom dan op 17 januari naar onze exclusieve masterclass. Aanmelden kan hier a.dijkman@DATcoaching