Bij het managementboekengala 2011 viel het op dat de meeste auteurs heren zijn. Alleen brein@work was geschreven door dames, ook al komen er in het boek ook heren aan het woord. Veel heren, maar het is over het algemeen 50-50 verdeeld. Twintig jaar geleden werkte ik bij de vrouwenvakscholen. Niet gekozen vanwege de ideologie maar vooral vanwege het leuke werk. Ook al heb ik zelf nooit enige achterstand ervaren van mijn vrouwzijn, eerder de voordelen uitgebuit, toch was het werk bij de vrouwenvakscholen voor mij een eerste eye opener dat het niet geheel vanzelfsprekend was dat vrouwen en mannen dezelfde rechten hebben, op de arbeidsmarkt, aan het aanrecht en aan de top. En als je er op gaat letten valt het op dat een aantal zaken gewoon vanzelfsprekend geaccepteerd wordt door ons allen. Vanuit het brein valt dat overigens ook te verklaren. We wennen namelijk erg aan al die ingesloten patronen. Een man als baas, heel normaal, een man als minister: hoe zou het anders kunnen? Een vrouw die niet kan inparkeren, tja wat had je anders verwacht? Geheel vanzelf bevestigen onze hersenen tegelijkertijd onze vooroordelen. Onze spiegelneuronen imiteren de voorbeelden die we voor ons zien. Een aantal jaren geleden probeerde ik dan ook bij mijn toen 5 jarige dochter te peilen hoe zij nu in de emancipatiegedachte stond. Bij de vraag: en wat wil jij worden, antwoordde ze: moeder. Welk een teleurstelling? De wedervraag van mij: maar ga je dan niet werken? Haar antwoord was veelzeggend: natuurlijk mama, net als jij, maar ik wil ook moeder worden! Ook bij het managementboekengala waren er veel vrouwen te vinden. Op het podium stonden er twee. En voor het podium de gehele grootse vrouwengroep. Vast een voorbode voor volgende keer als er een vrouw gaat winnen: het wordt tijd! Oja en de vrouwenvakscholen bestaan niet meer, niet meer nodig, we redden ons wel. Volg voor een indruk van grootse vrouwen de link: experience.

de experience